In het oog van de storm
Het is het eennalaatste gesprek en ze vertelt me huilend hoe moe ze is. Hoe al haar inspanningen om iedereen tevreden te houden, niemand daadwerkelijk tevreden houden en haar doodmoe maken. Ze is gescheiden en staat op het punt te gaan trouwen met haar nieuwe liefde. Ze woont met haar kinderen van puberleeftijd in de plaats waar ze naar school gaan en waar ook de vader van de kinderen woont. Handig met een co-ouderschap. Na 7 jaar gescheiden te zijn, zijn de behoeften van iedereen anders geworden. Puberzoon wil eigenlijk meer bij zijn vader zijn, puberdochter wil helemaal niks en moeder wil eigenlijk met haar nieuwe liefde in een huis met plek voor alle kinderen. Haar schuldgevoel is makkelijk aan te spreken. Haar angst een slechte, maar zeer actieve, raadgever. De oplossingen lijken ver te zoeken.
Ik vraag haar of ze Rianne van Dorst kent van TV (inmiddels heet Rianne, Raven) en of ze hen (in plaats van ‘haar’) samen met Famke Louise heeft gezien in het programma ‘De Gevaarlijkste Wegen’ van BNN. In dat programma kan het verschil tussen, hoe deze twee BN-ers naar de wereld kijken, niet groter in beeld gebracht worden. Raven is nieuwsgierig, open en ontwapenend en Famke is gesloten, vermijdend en bang voor wat er gaat komen. Ze rijden in het programma door Zuid Afrika en beleven de reis en het contact met de bevolking zichtbaar anders. Mijn cliënt weet waar ik het over heb en ik vraag haar van wie ze een beetje zou willen lenen. ‘Nou van Raven! Een beetje meer schijt aan wat ze van me vinden en meer doen van wat je zou willen doen.’ Ik stel nog een vraag: ‘Dus als je Raven om raad en daad mocht vragen wat zou je dan doen?’. Ze lacht en glundert: ‘ja dan zou ik gewoon gaan, de sprong wagen dus en maar kijken wat het voor effect heeft’. Daarachter komt meteen ‘Ja maar mijn ex zit er niet op te wachten dat onze zoon bij hem komt en mijn dochter wil haar middelbare school afmaken in de huidige woonplaats en reist liever niet. Zo’n moeder, die voor zichzelf kiest, ben ik niet.’
Ik jat ook een beetje Raven-energie en zeg ‘ja, ik zou vooral niet in beweging komen en mij blijven betalen om op te sommen hoe eng het allemaal is’ Oeh.. ‘Ja natuurlijk ga je weerstand krijgen’. ‘Je kan je hoofd al op voorhand op het hakblok leggen en een bijl in handen geven aan je kinderen en ex. Kan je jezelf ook iets voorstellen bij in het oog van de storm gaan staan, samen met je lief?’ Met die laatste houding heb je nog oog voor de draaikolk waarin de rest terecht komt en blijf jij op je pad.
Ik geef haar het telefoonnummer van een familierechtadvocaat die neutraal advies kan geven over afspraken binnen een co-ouderschap.
Vier weken later stapt ze binnen. ‘Judith, we hebben een huis gekocht! Alles is gaan rollen. Mijn zoon durfde het gesprek met zijn vader eindelijk aan te gaan en gaat bij hem wonen, mijn dochter heeft, na wat gemor, actief mee gezocht naar een huis en is nu zelfs enthousiast over met de trein reizen’
Welk verhaal vertelt jouw hoofd over Jezelf? In het zo-ben-ik-niet-verhaal zet je de energie klem voor je-zelf die je misschien ook wel bent. En in deze situatie houdt het ook de mensen om je heen vast in hun verhaal over jou en zichzelf. Angst en vasthouden aan het bekende zijn bewegingen om je-zelf veilig te houden, je blijft vastzitten en op de handrem staan. En ik gun je mag-ik?, met een ja, dan wordt het mag-ie! Niet weten waar het uitkomt en daar volledig in aanwezig kunnen zijn is in dit geval in het oog van de storm gaan staan. Blijven bij de angst en wachten op toestemming van buitenaf is in dit geval je hoofd op het hakblok leggen.
Meer weten over magnetisch zijn en holding-space? Dat is een onderdeel van mijn groepsprogramma; Anders kijken, anders doen! Over leiderschap en flow in je werk en privé. Of misschien past mijn 1-op-1 traject, met opstellingen in groepsverband, beter bij je om persoonlijke thema's aan te kijken.
De inzet van hulplijntjes en waarom Opstellers meervoud is
Systemisch werken betekent dat ik met meer mensen werk dan alleen mijn klant, die op dat moment fysiek aanwezig is. Terwijl ik met een klant in gesprek ben, ‘zie’ ik ook alle mensen die om deze persoon heen horen. De kinderen komen voorbij, partners, collega’s, ouders, opa’s, oma’s etc. Regelmatig betrek ik ze actief bij het gesprek, door ze een stoel te geven of door ze in de vorm van een theekopje (dat kan daar prima mee) op de tafel op te stellen.
Er stapt dus meer mijn praktijk mee binnen dan alleen die ene persoon waar ik de afspraak mee heb. Zo kreeg ik laatst een bijzonder hulplijntje;
Een jonge vrouw, die ik in begeleiding heb, vertelt verdrietig dat haar oma een aantal dagen daarvoor is overleden. Ze had een sterke band met haar en zegt het als een groot gemis te voelen. Terwijl ik haar binnenlaat zeg ik in gedachte ook hallo tegen oma.
Vanwege haar moeizame relatie met haar ouders en broer komt ze bij mij. Ze vindt het lastig om haar grenzen aan te geven in deze contacten en wil er tegelijkertijd graag bij horen en goedkeuring krijgen. Nu haar oma is overleden ontstaat er meteen gedoe over de verdeling van oma haar spullen vertelt ze.
Ik maak nog iets meer ruimte voor oma, die zich volgens mij maar wat graag wil laten ‘horen’. Ik vraag mijn klant of ze het goed vindt dat ik samen met haar check wat oma tegen haar te zeggen heeft en of het voor haar klopt dat oma erg aanwezig lijkt te zijn. Als eerste ‘zie’ ik een koekjestrommel, antiek model, met op de onderkant een sticker. ‘Ja’ zegt ze dat is de koekjestrommel van oma en ze heeft op een aantal voorwerpen stickers geplakt met de naam van degene aan wie ze het wilde nalaten.
‘Ok’ zeg ik tegen haar en in gedachte tegen oma. Oma is nog niet klaar en ik krijg vervolgens een ketting te zien om haar nek, een vierkant plaatje met een sterrenbeeld. ‘Ja’ zegt ze daar zat ik als meisje aan te friemelen wanneer ik bij haar op schoot zat. Omdat ik toch nog twijfel aan de wonderlijke communicatie met deze oma, vraag ik haar in gedachte om me te laten zien welk sterrenbeeld erop staat. Met een kans van 1 op 12 kan ik het antwoord op deze vraag geen toeval meer noemen en alleen maar respect hebben voor wat zich aandient. Oma laat me vervolgens een half man, half paard afbeelding met een pijl en boog zien. Verbaasd kijken mijn klant en ik elkaar aan, wanneer zij bevestigend antwoord dat boogschutter klopt. Raak geschoten. Ze weet wat ze ‘op te eisen heeft’ van oma’s spullen, in goed en bijzonder overleg.
Wil je ook weten wat ik, mijn achterban en die van jou, voor je kunnen doen? Stuur me een bericht, ‘we’ kijken graag met je mee.
